Vandaag, 4 oktober, is het feest van Franciscus van Assisi, patroonheilige van de ecologie, en het einde van de “Tijd van de Schepping”, de jaarlijkse viering van gebed en actie voor ons gemeenschappelijk huis. De verschillende Kerken en kerkelijke gemeenschappen over de hele wereld verenigen zich om de schepping te beschermen en te verdedigen. Chiara Lubich nodigt ons in deze passage uit tot een juiste relatie met het milieu.

[…] Van alle kanten worden voorstellen gedaan om onze zieke wereld te genezen. […] Jongeren zijn bijzonder gevoelig voor deze kwestie en voelen de noodzaak aan van radicale veranderingen in de relatie met het milieu, in de relatie tussen individuen en staten en in het gebruik van wetenschappelijke kennis. Zij beseffen ook dat milieubescherming en vredesopbouw alleen op wereldschaal mogelijk zijn. Zij zijn ervan overtuigd dat, om het ideaal van een verenigde wereld te verwezenlijken, het primaat van de mens boven wetenschap en technologie moet worden bevestigd.

[…] Welnu, het gaat erom dat wij onze eigen concrete bijdrage leveren, hoe klein ook, aan de oplossing van de grote problemen. Onze jongeren hebben dit begrepen en hebben reeds verschillende initiatieven genomen die een persoonlijk en collectief ecologisch bewustzijn tot uitdrukking brengen, met name bij de aankoop van producten die geen negatieve invloed hebben op het milieu, bij het ophalen van afval dat het milieu vervuilt, en bij al die keuzes die voortvloeien uit een diep respect voor de natuur.

Door te beginnen met kleine lokale problemen wordt een moreel geweten gevormd dat in staat is problemen op wereldschaal aan te pakken. Ecologie is immers een uitdaging die alleen kan worden aangegaan door een mentaliteitsverandering en gewetensvorming.

Vele serieuze wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat er geen gebrek is aan technische en economische middelen om het milieu te verbeteren. Wat echter ontbreekt, is die extra ziel, die nieuwe liefde voor de mens, waardoor wij ons allen verantwoordelijk voelen voor elkaar in de gemeenschappelijke inspanning om de hulpbronnen van de aarde op een intelligente, rechtvaardige en weloverwogen wijze te beheren. Laten we niet vergeten dat God de Schepper de aarde heeft toevertrouwd aan alle mannen en vrouwen, niet slechts aan één volk of groep mensen. De verdeling van goederen in de wereld, de hulp aan de armste bevolkingsgroepen, de solidariteit van het Noorden voor het Zuiden is de andere kant van het ecologische probleem.

[…] De Bijbel leert ons, in zijn verslag van de schepping, dat de natuur en de mens alleen in harmonie met Gods plan orde en vrede vinden. Als de mens niet in vrede is met God, is de aarde zelf niet in vrede.

[…] Als we ontdekken dat de hele schepping het geschenk is van een Vader die van ons houdt, zal het veel gemakkelijker zijn om een harmonieuze relatie met de natuur te vinden.

En als we ook ontdekken dat dit geschenk bestemd is voor alle leden van de menselijke familie, en niet slechts voor enkelen, zullen we meer aandacht en respect hebben voor wat de hele mensheid toebehoort, nu en in de toekomst.

Chiara Lubich

(Brief van Chiara Lubich aan Nikkyo Niwano – 1990, in POLI, R. e CONTE, A., Vita, salute, ambiente tra speranza e responsabilità, Cittá Nuova, Roma, 2021, blz. 32-34)