Na de verwoestende overstromingen in Wallonië werden, in overleg met vrienden ter plaatse in de regio Luik, producten ingezameld in Brussel en Luxemburg en daarheen vervoerd. Vanuit Rotselaar hebben vrijwilligers al verschillende keren met volle auto’s de reis gemaakt, en deze solidariteitsactie gaat door.

Het ‘samen’ is meer dan ooit hier bij ons een uitdaging. Na de overstromingen die ons land fel troffen, is er een enorme nood om samen hulpverlening waar te maken. Vrienden van ons wonen in Chênée, een plaats in het Luikse waar de Vesder in de Maas stroomt. Iedereen kent nu wel Pepinster, Chaudfontaine, allemaal dorpjes die gelegen zijn aan dezelfde rivier, de Vesder. Het huis van onze vrienden bleef gevrijwaard, maar ze zijn een auto kwijt, meegesleurd door de kolkende rivier. Bij sommige buren steeg het water tot twee meter hoogte binnen het huis.

Didier en Myriam zijn onmiddellijk in actie geschoten door, samen met vele buren en de stad Luik, een hulpactie op touw te zetten. Michel, een plaatselijke vrijwilliger, vertelde me dat hij eerst dagen heeft geholpen als brandweerman om mensen te evacueren, maar omdat hem dat wat te zwaar werd, zet hij zich nu in om te helpen materialen te zoeken en te verdelen. Wat een veerkracht bij de mensen zien we daar …!

Samen met de Focolarebeweging voelden inwoners van de gemeente Rotselaar aan dat ook zij hun verantwoordelijkheid dienden op te nemen. We zijn een voedselinzameling opgestart en zijn naar Chênée getrokken om er vast te stellen welke de voornaamste noden waren. Met een klein hartje en een volle auto kwamen we aan in het cultureel centrum van Chênée. Een plaats van ontmoeting waar je onmiddellijk een kop koffie gepresenteerd krijgt en een stukje taart. Met velen begonnen ze alles uit de auto te halen; we voelden ons wat toeschouwer, alles was goed georganiseerd.

Heel snel zagen we het nut in van wat we deden. Van zodra onze goederen op tafel lagen, verdwenen ze in de handen van hen die het echt nodig hadden. Een jong koppel, waarvan ik de naam niet ken, waren zo dankbaar. Ze vertelden hoe dolblij ze waren nu er hulp kwam van overal. Daardoor konden ze zich nu concentreren op de opkuis rond hun huis alsook wat meer aandacht besteden aan het ‘papierwerk’. Ze hopen ook dat deze hulpverlening niet te snel stopt, want ook nog de mensen rondom hen hebben alle hulp hard nodig.

Als we hen de vraag stellen wat ze nog het meest dringend nodig hebben, krijgen we steevast het antwoord: ‘Alles wat jullie ons brengen, is van harte welkom.’

Josée en ikzelf zijn dan onmiddellijk met het geld dat ons was toevertrouwd inkopen gaan doen in een hogergelegen supermarket. We voelden hier echt aan dat, ook al kunnen we niet alles redden, dat elke kleine daad die we stelden vreugde bracht bij enkele mensen. En we doen het niet morgen, maar nú …

Tijdens het weekend werden ons nog heel wat nieuwe materialen overgemaakt: een koelkast, twee droogkasten en een vaatwasser. Eerst dachten we pas vrijdag terug te gaan, maar toen ik deze goederen kreeg, beslisten we om ook de maandag voordien terug naar Chênée te rijden. . Tim van ‘Velocratie’ stelde zijn bestelwagen ter beschikking en zo konden we terug met heel wat materiaal richting Luik met de bovenvermelde goederen, alsook friteuses, poetsmateriaal, veel eetwaren enzovoort.

Eens terug in Chênée, was het al een beetje thuiskomen. Neem maar een koffie riepen ze me toe, we halen alles wel uit je auto. Familie van een zekere Michel vroeg ons of we de grotere apparaten zelf konden brengen tot bij de mensen zelf thuis. Blij waren we omdat we nog méér concreet konden helpen. We reden langs de alom gekende Vesder … Pas dán zag ik voor het eerst de ravage, de lege huizen, lege livings, en …  plaatsen waar enkelen met man en macht aan het werk waren. Nu wist ik het zeker, ook wij moeten ons deel doen om hen nabij te zijn.

De bewoners vertelden ons wat er hen was overkomen en wij van onze kant probeerden te begrijpen. Ze toonden hoe hoog het water had gestaan … Mijn dochter Clara en ik beslisten dan maar onmiddellijk nog een stap verder te zetten: we gingen terug winkelen, eerst voedingsmiddelen en dan ook kleine elektrotoestellen zoals microgolfovens, verwarmingstoestellen (om kamers uit te drogen), broodroosters … Wel dertig toestellen konden we tweedehands kopen voor 450 euro. Als we terugkwamen, stond een familie ons al op te wachten om met een gasfornuisje naar huis te kunnen gaan, geschonken door een familie in Wezemaal. We zagen een dame met een door ons meegebracht droogrek naar huis gaan. Toen we vertrokken, had alles wat we uit Rotselaar hadden meegebracht al een bestemming gevonden. Zoiets maakt ons blij en motiveert ons om verder te gaan met onze actie.

We blijven verder inzamelen. Je kunt ons steeds contacteren en, als je het wil, ons volgen op Facebook, op UMAR ECUADOR (van een vorige actie).

De lokale vrijwilligers drukten ons op het hart dat er nog steeds noden waren: ze hadden vragen voor dekens, wasmachines, droogkasten, frigo’s, friteuses, broodroosters, strijkplanken, strijkijzers, mixers, …  en elke dag voeding en ook water. Als je iets wil meegeven, kan je contact opnemen met Josée:  0474-78.39.29.

Geld is ook steeds welkom. Tot nu toe kregen we reeds 2.281 euro op onze rekening overgeschreven. Bij de collecte in de kerken van Rotselaar-Wezemaal-Heikant op zondag 8 augustus werd 650 euro opgehaald. Samen met de mensen ter plaatse kijken we hoe we dit het best kunnen besteden.

En we doen samen verder met deze hulpactie … Ook in Brussel en Luxemburg werden goederen verzameld en naar de getroffen regio’s gebracht.

Storten kan op de rekening BE 027360 6722 8340, E.N.S., CORONA CRISIS, Olivierstraat 97, 3110 Rotselaar. Wil bij de mededeling vermelden: Overstromingen.

Dank vooraf in naam van onze getroffen landgenoten.

Johan, namens het team met Josée, Lida, Grazia…