Aan het begin van het conflict werd deze brief door een christen geschreven die in de Gazastrook leeft, als antwoord op de reacties van medeleven die van overal gekomen zijn.

Ik wil jullie bedanken met heel mijn hart, ieder persoonlijk.

Ik wil het niet hebben over de oorlog en het lijden dat we meemaken. Ik wil zeggen dat we, in het licht van deze gebeurtenissen, hoop koesteren op het feit dat er mensen zijn zoals jullie. Jullie berichten, jullie telefoontjes hebben ons veel vreugde gegeven. Mensen die ik slechts tien minuten heb ontmoet, bellen me voortdurend en dagelijks.

Dit is de grote familie van de wereld die zich uitstrekt van het verre noorden tot het verre zuiden. Je hebt me de kracht gegeven om niet toe te geven aan het kwaad, om niet te twijfelen aan Gods barmhartigheid en om te geloven dat het goede bestaat. In het midden van elke duisternis is er een verborgen licht. Zoals Margaret in haar brief schrijft, laten we bidden en offeren. Wij kunnen niet bidden, jullie bidden, wij bieden aan en ons werk samen is compleet. We willen de wereld toeschreeuwen dat we vrede willen, dat geweld geweld voortbrengt en dat ons vertrouwen in God groot is. Maar mocht God ons tot Zich roepen, wees er dan van verzekerd dat we vanuit de Hemel met jullie zullen blijven bidden en Hem nog sterker zullen smeken om medelijden te hebben met Zijn volk en met jullie. Vrede, veiligheid, eenheid en universele broederschap, dat is wat we verlangen en dat is Gods wil en ook de onze.

Op aarde zoals in de hemel.