‘Fagot’Tof’ is een deelwinkeltje, een ruimte van solidariteit op de ‘Mariapolis Vita’ waar mensen zonder schroom elkaars noden en overvloed met elkaar delen zoals in een familie.

Gratis geven en gratis ontvangen hebben dezelfde waarde.

1 Hoe is het ontstaan

Toen we 4 jaar geleden samenkwamen met de bewoners van de focolare gemeenschap van de ‘Mariapolis Vita’, en het ‘Woord van leven’ (een commentaar op een zin uit de bijbel) van die maand lazen, trof een zin van Basilius de Grote, een bisschop uit de eerste tijd na Christus, ons sterk: (ongeveer zo klonk het: “wat in je kast blijft hangen, wat je niet gebruikt, behoort toe aan de arme”). En zo zijn we ermee begonnen om alles samen te brengen en te delen met wie in nood was, eerst onder ons en daarna naar buiten toe, als broers en zussen van één grote familie. Na enige tijd zochten we een plaats en Ed stelde een kamer ter beschikking in zijn huis en hielp ons ook mee organiseren… en vooral de mensen onthalen.

2 Waarom deze naam, FagotTOF?

Chiara was in de eerste tijd tijdens de oorlog begonnen om radicaal het evangelie te leven en zij spoorde haar eerste vrienden aan om ook hun goederen in gemeenschap te brengen: dit noemden ze in het Italiaans: ‘fare il fagotto’. Ieder maakte zijn ‘pakje’, bundeltje met wat hij niet nodig had, om het te kunnen delen met de vele armen in die tijd.

Wij hier koppelden er het woordje TOF aan omdat iedereen dat verstaat: het brengt vreugde voort, het is echt tof. Dat ondervinden we in de vele feitjes die we meemaken hier.

Onze FagotTOF draait op volle toeren. We krijgen regelmatig bezoek van en voor behoeftigen, niet alleen vanuit de Focolarebeweging en de ‘Mariapolis Vita’, ook van organisaties van buitenaf.

De goederen die toekomen, vnl. kledij bekijken we om de 14 dagen. Alleen wat up to date is en proper komt in het winkeltje, en we zorgen ervoor dat ons winkeltje overzichtelijk is.

Eens kwamen enkele meisjes op bezoek die tussen 9 en 14 jaar waren en een vorming op de ‘Mariapolis Vita’ deden. We hadden hen op voorhand de geschiedenis verteld van onze FagotTOF.

“Oh, zei een meisje: ik hoop hier een vergrootglas te vinden voor mijn zus die slecht ziet”. Toen ze binnen kwam lag daar warempel zo’n vergrootglas… Wat was ze blij voor haar zus! En nu zegden we: zoeken we samen iets voor jou. Ze paste een warm pulletje dat haar echt beeldig stond: “Oh wat spijtig zei ze, dat die mouwen wat te klein zijn … ’t is te klein, zeker? – Maar neen, zegden de vriendinnetjes, dat is nu net mode” en dolblij vertrok ze.

Een ander meisje vroeg: ” mag ik zomaar iets meenemen dat ik graag zie?”  “Maar natuurlijk, als je het kan gebruiken”, zegden we. En zij:” als ik nog eens naar de Mariapoli Vita kom, bekijk ik op voorhand met mijn mama mijn kleerkast en… wat nog mooi is en ik niet meer draag, breng ik naar hier”! Ze nam een originele witte pots mee naar huis, die ze fier iedere dag aandoet: gratis gekregen! ( vertelde de oma ons later)

Ze vertrokken allemaal vol vreugde. Ze hadden gratis gekregen en zullen op hun beurt ook wel gratis leren geven…

Op een dag, toen Ingrid en ik aan het werk waren in de FagotTOf kwam daar een dame met haar vriendin. Deze eerste toonde haar vriendin het kinderkampbedje dat ze nodig had. De andere had ook iets meegebracht, héél waardevol, vertelde ze: nl. een reeks “vakboeken” van haar vader die de tapijten uit Anatolië (Turkije) beschreven. Echt een boek voor kenners.

Zo dacht ik plots aan mijn vriendin wiens partner een goeie kenner is van Turkije. De dag nadat ik dit boek aan mijn vriendin had gegeven, kreeg ik haar partner aan de telefoon. “Lieve, ik weet niet hoe ik je kan bedanken, want daarmee kan ik de echte tapijten onderscheiden van de valse”. Hij begeleidt nl. toeristen op tochten in Anatolië. En dikwijls, als er een nood is op de Mariapolis Vita, trekt hij de mouwen omhoog en helpt mijn zijn vakkennis.

Echt een circulaire economie!

Lieve en Annemie

verantwoordelijk voor het FagotTOf winkeltje