In het verpleeghuis waar ik naartoe gegaan ben, krijg je een plaats aan tafel. Ik zit al 3 jaar aan dezelfde tafel. Vanaf het begin zei ik tegen Jezus: “Zet me naast wie je wilt”, en het was tegenover iemand die ik zeker niet zou gekozen hebben, maar ik probeerde haar te beminnen en interesse in haar te tonen. Aan de andere kant zit ik naast een dame met wie ik het uiteindelijk heel goed kan vinden. Ik help haar zoveel ik kan omdat ze hand- en voetproblemen heeft. Zij is echter iemand naar wie ik van nature geen neiging heb. Ze is erg spraakzaam en kritisch. En nu zeggen twee andere mensen tegen me: C. kijkt op me neer, ze verplettert me, enzovoort. Kortom, C. is een onsympathiek, egoïstisch persoon en de Heer heeft haar aan mij gegeven als naaste…

Ik dank Hem ervoor en ik zie Hem in haar. Dank U Heer, U had geen betere persoon voor mij kunnen kiezen. Met dit nieuwe perspectief zie ik haar goede kanten en we kunnen het heel goed met elkaar vinden. Dat is belangrijk op een gesloten plek als deze. In feite is ze charmant, intelligent en vrolijk, zo heb ik haar eindelijk ontdekt. Wat een leuke vriendin! Bedankt zij God!