We hadden een uitstekende hoofdverpleegkundige, maar helaas mocht de directeur hem niet en verlengde hij zijn contract niet. Ik ontmoette hem in wanhoop, op het punt om stiekem te vertrekken. Een adrenalinestoot zette me aan om actie te ondernemen, de directeur te ontmoeten en een aantal mensen een vriendschapsbriefje te laten ondertekenen. Ik was zo verlegen, maar ik deed wat ik kon en dat deed het personeel plezier, dat voelde dat ik me aan hun kant schaarde… Die avond had ik veel moeite om in slaap te vallen, nam twee keer een slaappil maar mijn getuigenisbrief was weg. Moge Maria de verpleger helpen en moge hij in deze beproeving groeien!

Later vertelde de verpleger me dat mijn brief hem echt geraakt had.