Zijn leven, zijn naam en zijn boodschap blijven een inspiratiebron voor de weg naar een meer broederlijke wereld. Een eerbetoon van Margaret Karram, voorzitter van de Focolarebeweging.

In de vroege ochtend van 10 november is de Thaise boeddhistische monnik Phra Maha Thongrattana Thavorn overleden en het nieuws verspreidde zich snel onder de Focolare-gemeenschappen over de hele wereld. Zijn overlijden vestigt de aandacht op een traject van dialoog tussen de religies, dat zich inzet voor dialoog, universele broederschap en vrede.

Zijn verhaal kruist dat van de Focolarebeweging in 1995, toen hij zijn leerling Somjit naar Italië begeleidde en voor het eerst Loppiano bezocht, de interna-

tionale modelstad van de Focolarebeweging. Daar ontmoette hij Chiara Lubich. De spirituele verbondenheid die de monnik vanaf dat moment voelde met de stichteres van Focolare was zo groot dat hij haar ‘mama Chiara’ begon te noemen. Chiara herkende op haar beurt in hem een buitengewoon diepzinnige ziel, die in staat was om op authentieke en respectvolle wijze de weg van de interreligieuze dialoog te verlichten, vandaar de naam ‘Luce ardente ‘ (Vurig Licht) waaronder hij bij velen bekend is. Sindsdien is de Thaise monnik een trouwe vriend van de Beweging geworden en heeft hij deelgenomen aan talrijke evenementen in Azië en Europa. Zijn aanwezigheid was discreet maar diepgaand, en zijn boodschap altijd duidelijk: religies mogen niet met elkaar concurreren, mar samen werken voor het welzijn van de mensheid.

foto Centro Santa Chiara Audiovisivi

Margaret Karram, voorzitter van Focolare, schreef het volgende aan de gemeenschappen over de hele wereld:

“Hij heeft de naam die Chiara hem had gegeven ten volle beleefd, door overal een instrument van licht, troost en hoop te zijn. Tot het laatste moment heeft hij liefgehad en geleefd om broederschap op te bouwen. Gedurende zijn leven wist hij op een unieke manier, met wijsheid en passie, over eenheid te spreken in boeken, tijdschriften, radioprogramma’s, ontmoetingen met monniken en boeddhistische leken, niet zonder moeilijkheden te moeten overwinnen. Op een dag antwoordde hij een monnik die hem verbaasd vroeg: “Meester, volgt u een christelijke vrouw?”, met: “Ik volg geen vrouw, maar haar ideaal van universele broederschap. Zij behoort niet alleen toe aan de christenen, zij behoort ook aan ons toe.”

In zijn laatste bericht schreef hij me: “Margaret, ik lijd, maar ik houd vol, ik houd vol, want mijn lijden is niets vergeleken met dat van Jezus aan het kruis. Ik houd vol omdat ik een zoon van ‘mama Chiara’ ben. Onthoud: we zien elkaar nu niet meer, maar op een dag zullen we elkaar weerzien. Ik ga haar spoedig vergezellen.”

Persoonlijk koester ik elk woord dat hij me schreef en elk advies dat hij me gaf in mijn hart. Hij leerde me wat het betekent om “uit liefde te volharden”, en zijn eenheid met mij was een kostbaar geschenk dat ik nooit zal vergeten.”

Luce Ardente vroeg om begraven te worden in Loppiano, waar hij Chiara ontmoette en de spiritualiteit van de eenheid ontdekte. In een interview in 2021 bevestigde hij nogmaals krachtig zijn visie: “Ik zou willen dat iedereen, binnen zijn eigen religie, op zoek gaat naar de diepe betekenis van zijn leer. Alleen zo kunnen we in vrede en harmonie samenleven. ” Het is een oproep tot diepgang, oprechtheid en delen. Een uitnodiging die vandaag de dag weerklinkt als een spiritueel testament.

Om de ondertitels in het Engels of Frans te lezen, click op de video, en op het wieltje beneden en kies je taal.