In het licht van het escalerende geweld in het Heilige Land, in Colombia, in Myanmar en in verschillende Afrikaanse landen, roept de presidente van de Focolarebeweging de gemeenschappen van de beweging in de hele wereld op om dialoog en gebed weer centraal te stellen in hun leven en handelen, als mogelijke wegen voor allen naar echte vrede.

Wij kunnen niet anders dan de noodkreet die de laatste dagen uit vele delen van de wereld opklinkt, diep aanvoelen, want de vrede is opnieuw in groot gevaar.
Ik doel op de demonstraties die in verschillende steden van Colombia in geweld zijn ontaard en die al verscheidene dagen aanhouden, op de bevolking van Myanmar die al maanden lijdt en voor wie er nog steeds geen tekenen van vrede en vrijheid zijn, en op verschillende landen en regio’s van Afrika die om uiteenlopende redenen worden geteisterd door geweld waaraan geen einde lijkt te komen.
En wat kunt u zeggen over de situatie die dezer dagen opnieuw is opgelaaid in Jeruzalem, Haifa, de Gazastrook en verscheidene andere steden in het Heilige Land?
Het is een situatie die ik persoonlijk heel sterk aanvoel. Het nieuws van de bombardementen, van de doden die met de dag toenemen, doet in mijn hart een immense pijn herleven, ook omdat het het land is waar ik geboren ben en waar ik ben opgegroeid.
Ik wil tegen allen die in de frontlinie van deze geweldsituaties leven en daarbij vaak hun leven riskeren, zeggen dat ik meer dan ooit met jullie ben! Ik offer en bid elke dag dat de bombardementen en het geweld tussen de verschillende facties zullen ophouden, dat mensenlevens gespaard zullen worden en dat vrede weer het hoogste goed zal worden voor ieder mens, voor elk volk en voor elke regering.
Dit land, met al zijn diepe wonden maar ook met de grote rijkdommen die de vrucht zijn van de veelheid van de volkeren die het bewonen, heeft in mijn ziel de zekerheid geprent dat alleen de dialoog, die soms zelfs op heldhaftige wijze wordt gevoerd, overal ter wereld waar hij ontbreekt, de ware vrede tot stand brengt. Wat ik vandaag voel, in het diepst van mijn wezen, is iedereen uit te nodigen opnieuw te ontdekken dat wij allen broeders en zusters zijn, zonen en dochters van dezelfde Vader, zonder ons te laten overmeesteren door haat of door de verleiding alleen onze kant te zien.
Laten wij ons er gezamenlijk toe verbinden verzoening en dialoog centraal te stellen in ons denken en ons leven, in het leven van onze gemeenschappen en onze volkeren: een dialoog met allen, zonder uitzondering, en een beleid dat rechtvaardig en open is en diversiteit respecteert.
Er kunnen echter situaties zijn die werkelijk wanhopig zijn, extreem, waarin het onmogelijk lijkt een oplossing te vinden, maar wij hebben dit al vaak ervaren: liefde vindt altijd een manier om het hart van de ander te raken. In dit verband heeft een geschrift van Chiara Lubich, dat ik graag met u wil delen, mij altijd hoop en moed gegeven:
“[…] als de mensen het lijden uit liefde zouden aanvaarden, het lijden dat de liefde eist, zou dit het machtigste wapen kunnen worden om de mensheid een zeer grote waardigheid te verlenen: die van niet een verzameling naast elkaar geplaatste volkeren te zijn, maar één volk, één familie . “
Laten we de hoop niet verliezen! Laten wij onze liefde voor elkaar vernieuwen en ons gebed intensiveren voor hen die lijden, zij die gestorven zijn, zij die geen zekerheid hebben over de toekomst. Maar laten we bovenal God bidden om ons het grootste goed voor de hele mensheid te schenken: het geschenk van een rechtvaardige en duurzame vrede.

Margaret Karram, voorzitter van de Focolarebeweging