“Ik ben niet langer ‘ik die bang is voor de besmetting’ of ‘ik geef niet om het coronavirus’, maar ik bescherm de ANDERE. Ik geef om je. Ik sta op een afstand voor je. Ik was mijn handen voor je. Ik geef deze reis voor jou op. Ik ga niet meer naar dat concert voor jou. Ik ga niet naar het winkelcentrum voor jou. Dit is een kans om een crisis om te zetten in een solidariteitsloop.”

Met deze woorden moedigt een jongere van Focolare in een Facebook-post een radicale verandering van mentaliteit en actie aan in deze tijd waarin haar land, Italië, naar de tweede plaats is geklommen in de wereldclassificatie van landen die getroffen zijn door het coronavirus.

Een verspreiding die over de hele wereld gaat, met als gevolg een crisis waarvan de indirecte gevolgen voor de verschillende getroffen landen talrijk zijn: van het gezondheidssysteem tot de scholen en de economie.

“Hoewel we de zorgen begrijpen die vandaag de dag voor veel economische actoren een bron van angst zijn – schrijft de econoom Luigino Bruni, internationaal coördinator van de Economie van de Gemeenschap – moeten we niet vergeten dat de rol van “civiele bedrijven” niet beperkt kan blijven tot het opsommen van de schade en het verspreiden van de alarmbelangen. Nu is het tijd om te bewijzen dat wij de staat zijn. En dat maatschappelijk verantwoord ondernemen niet alleen een marketinginstrument is, maar een echte praktijk die vooral in tijden van crisis wordt geactiveerd: door aandacht te schenken aan gemeenschappelijke goederen (gezondheid, werk), door correcte communicatie, door het formuleren van concrete en duurzame voorstellen met een globale visie, door het activeren van concrete acties gericht op de meest kwetsbare mensen, door het waarderen van een systeem dat bestaat uit bedrijven, gezinnen, scholen, universiteiten, organisaties en andere entiteiten die protagonisten worden van een nieuwe en onmisbare proactieve solidariteit”.

Bruni noemt een getuigenis van de maatschappelijke verantwoordelijkheid van deze dagen, dat van Mahmoud Ghuniem Loutfi die als ruiter in Turijn (Italië) werkt. Als blijk van dankbaarheid voor de stad die hem verwelkomde, kocht hij maskers voor het plaatselijke Rode Kruis. Hij dacht niet aan zijn eigen financiële nadeel, maar vroeg zich af wat hij voor zijn gemeenschap en dus ook voor zichzelf kon doen.

Caritas Lee woont in Ulsan, Korea. Ze heeft het over een inzamelingsactie op haar universiteit. “Het doel was om 500,00 dollar te winnen (€380). Omdat het om kleine donaties ging, dacht ik dat ik zou meedoen door de 1.595 mensen te herdenken die op dat moment geïnfecteerd en geïdentificeerd waren. Maar er is iets moois gebeurd: er zijn 46 miljoen euro verzameld (€ 35.360) en gegeven aan het diocesane ziekenhuis en het gezondheidsdistrict van Daegu, het meest getroffen gebied. Na dit gebaar wilden andere universiteiten geld inzamelen om bij te dragen aan het gezondheidssysteem. En niet alleen dat! Veel vrijwilligers, artsen en verpleegkundigen”, legt Caritas Lee uit, “gaan naar het ziekenhuis om gratis te helpen. Sommige verhuurders vragen bijvoorbeeld geen maandelijkse huur, andere brengen eten mee naar de voorkant van de huizen voor degenen die niet uit kunnen gaan”.

Micaela Mi Hye Jeong schrijft vanuit Gumi, nog steeds in Korea. “Hier gaan we 150 maskers verdelen op de plaatsen waar de nood het hoogst is. We dachten: “In plaats van wegwerpmaskers te verdelen die het milieu vervuilen, kunnen we ze zelf maken van afwasbaar katoen. In deze koude en met angst gevulde tijd voelde ik mijn hart opwarmen door de mogelijkheid om het Evangelie na te leven.”

In Brazilië heeft Armando, een ondernemer van de Gemeenschapseconomie, een bedrijf dat werkt in de gezondheidssector. “In deze periode waren de maskers en ontsmettingsmiddelen tot 500% duurder dan normaal. Ik stelde mezelf de vraag: hoe kan ik als ondernemer van de Gemeenschapseconomie getuigenis afleggen van waar ik in geloof en voor leef? Ik heb dus besloten om tegen de marktprijzen in te gaan door mijn producten te verkopen tegen prijzen die meer dan 50% lager liggen dan die van mijn concurrenten, en het is bemoedigend om de steun van mijn werknemers te hebben voor dit beleid”.

In Italië boden enkele jongeren van Castelli Romani aan om de boodschappen bij de supermarkt te doen en ze gratis thuis af te zetten. “Als u ouder bent dan 70 jaar of een medische reden heeft en uit voorzorg liever thuis blijft, zorgen wij voor uw boodschappen”, staat er in een WhatsApp-bericht.