Enkele jaren geleden, heb ik een email gekregen van een lid van de Focolarebeweging om me te melden dat een Congolese gynaecoloog naar België kwam om zijn studies te voltooien. Hij vroeg me hem te helpen. Deze arts is voor mij een broer en hij heeft de keuze gemaakt om in zijn land te blijven om daar de lokale bevolking te verzorgen.

Toen Arthur aankwam, had hij enkele kledingstukken bij zich eerder aangepast aan het Congolese klimaat en hij had niet veel geld op zak. Met de gemeenschap hebben we een logement gezocht, kledij verzameld hem het nodige gegeven om te eten, om zich te verplaatsen en om andere nodige kosten te kunnen dekken.

Op een avond hadden we een bijeenkomst thuis en Arthur was aanwezig. Ik voel dat ik me moet bekommeren om zijn gezondheid en ik vraag: “Arthur, heb je al gegeten vandaag? En hij antwoordt: “Ik heb vanmorgen een boterham gegeten”. Toen heeft mijn vrouw voor hem onmiddellijk een maaltijd bereid.

Op het moment van vertrekken, stel ik vast dat hij geen mantel bij had, alhoewel het erg koud was. Tot mijn verwondering, zegt hij me: “neen, neen, het gaat”. Ik was getroffen door het feit dat hij geen druk op onze schouders wilde leggen en ik heb begrepen dat ik moest anticiperen. Maar zelfs voor Belgen was het koud. Daar ik twee mantels had, heb ik hem er een kunnen geven.

Het tweede deel van zijn vorming moest gebeuren in een ziekenhuis te Luik. De verplaatsingen waren lang en kostelijk. Ik heb dus iemand gezocht uit de regio van Luik die me kon helpen om een logement te vinden. Een van de onzen heeft Arthur gehuisvest gedurende 3 weken.

Toen heeft de toekomstige gynaecoloog een opslagruimte ontdekt van ZZG (Ziekenhuizen zonder grenzen) waar er 5000 m² medisch materiaal was gestockeerd door de ziekenhuizen. Voor hem, was dit de grot van Ali Baba! Zijn intentie was om een nieuwe materniteit te bouwen in Kinshasa, met als objectie dat ieder er zou worden ontvangen, of ze hun verblijf konden betalen of niet. Zo dat allen konden verzorgd worden in de beste omstandigheden.

Bij AMU (Action pour un  Monde Uni – Actie voor een Verenigde Wereld) had hij een financiering gevonden voor de bouw van de muren, maar niet voor de uitrusting. AMU is een NGO, gesticht een 25 jaar geleden met als basis de waarden van de Focolarebeweging. Het dus voor hem het antwoord uit de hemel. Maar de formaliteiten om het materieel te bekomen duurden lang en waren erg complex.

Voor mij was dit een moeilijke periode, want ik leed aan kanker en ik moest een zware medische behandeling volgen. Maar ik moest telkens denken aan de vrouwen en kinderen voor wie dit materieel een redding kon zijn, ik had hen in mijn hart gesloten en dit heeft me een duw in de rug gegeven om verder te gaan en om een oplossing te zoeken.

Om de administratieve kosten te beperken moest ik sponsors zoeken. Dan moest er gezocht worden naar een beveiligde manier van transport. Dankzij de Orde van Malta, hebben we het materieel kunnen doen reizen onder diplomatieke bescherming, en de 75 m³ materieel (in 3 expedities) zijn veilig aangekomen.

Niettemin waren er de transportkosten. Een vriend van onze beweging, schooldirecteur, heeft een groot souper georganiseerd te voordele van het project van Arthur. Met de giften en de winst van het souper, hebben we de kosten van het vervoer van de containers kunnen betalen.

Arthur zei ons: “Wanneer ik vertrokken ben, heeft men mijn gezegd: je zult het zien, in Europa zal niemand je helpen! En vandaag kan ik zeggen dat dit niet waar is, want ik heb hier broers en zussen gevonden die me ontvangen hebben, geholpen en het mogelijk hebben gemaakt om dit humanitaire project ten voordele van Congolese vrouwen en kinderen, op poten te zetten.” Je moet weten dat in Congo, er elk uur 2 vrouwen sterven bij de bevalling, door het ontbreken van preventie en de nodige zorgen.

De materniteit heeft zijn deuren kunnen openen en onmiddellijk waren er bevallingen.

Na enkele maanden stuurt Arthur me een mail: “We hebben 150 bevallingen gehas en 151 geboortes (er was een tweeling bij). Alle kinderen en mama’s zijn in goede gezondheid.” Hij heeft regelmatig berichtjes gestuurd. En zo ging dit verder tot die 28 augustus 2018. Een heel grote graansilo bijna gebouwd tegen het hospitaal is opengescheurd. Duizenden tonnen graan hebben zich uitgestort over het medische centrum van de materniteit. Een persoon werd gedood en een andere ernstig verwond. Een groot gedeelte van het gebouw en van het medisch materieel werd verwoest. Daar alle kanalen verstopt waren was het onmogelijk om zelfs maar een gedeelte van het ziekenhuis terug op te starten. En natuurlijk was er geen verzekering om de schade te dekken en het personeel had geen recht op een werkloosheidsuitkering.

Dit was de grootste bekommernis van Arthur: wat te doen zodat deze 50 personen die er werkten, in hun behoeften konden voorzien?

Ik heb de vraag gesteld aan de beheerder van het centrum:  “Gaan jullie heropstarten?”

Hij heeft me geantwoord: “We hebben geen keuze, we worden ‘gedwongen’ door onze patiënten. Om een voorbeeld te geven: de dag van het ongeval was er een vrouw in de materniteit en de bevalling was ingezet. We hebben haar willen overbrengen naar een andere materniteit. Maar zij wilde bevallen in het Mowi Mwa Ntongo centrum, en dat is wat ze gedaan heeft. Dit centrum vertegenwoordigt zoveel voor onze patiënten dat we moeten voortdoen. De genade van God voor het vervolg.

Volgens de laatste berichten heeft het ziekenhuis 30 % van zijn capaciteit terug kunnen opstarten.

Een crowdfunding (het zoeken van fondsen via internet) werd gelanceerd door een Brit, gevoelig voor dit project. Na enkele dagen werd er ongeveer 4.500 euro verzameld (op de 25.000 euro nodig op korte termijn).

Een speciale rekening werd geopend in Duitsland op naam van de Paters Scheutisten om giften te ontvangen.

In het Groothertogdom Luxemburg, heeft AMU (Actie voor een verenigde Wereld) onderhandelt met de Luxemburgse regering om opnieuw een dossier te openen voor de wederopbouw en een eerste noodhulp van 100.000 euro werd toegekend.

In België werd er ook een rekening geopend om giften te ontvangen BE52 1431 0589 5409.

De fondsen die verzameld worden zullen dienen of voor de aankoop en het vervoer van het materieel naar Kinshasa, of zullen gestort worden op de rekening van met medisch centrum Moyi  Mwa Ntongo voor de reparatiekosten en de personeelskosten.

Arthur kwam terug in januari – februari 2019 om het materieel ui te tzoeken dat hij nodig heeft. Het verzenden van een container van 30 m³ kost ongeveer 7.000 euro. Op 23.5.19 kon de container vertrekken.