In Solingen, Duitsland, zet het echtpaar Dörpinghaus zich in voor dialoog, democratie en sociale cohesie. Deze inzet heeft hen de “Silberner Schuh” (“Zilveren Schoen”) prijs opgeleverd die door de “Bündnis für Toleranz und Zivilcourage” (“Alliantie voor Tolerantie en Burgerlijke Moed”) van hun stad in het leven is geroepen. 

Solingen is een stad in Noordrijn-Westfalen, met ongeveer 160.000 inwoners van 140 verschillende origine. Daar staken in de nacht van 28 op 29 mei 1993 vier jonge skinheads het huis van een grote migrantenfamilie uit Turkije in brand, waarbij vijf mensen omkwamen en vele anderen gewond raakten. Deze daad heeft een sterk stempel gedrukt op de geschiedenis van de stad.

Sinds 2004 wordt in Solingen de “Silberner Schuh”-prijs uitgereikt door de plaatselijke vereniging “Bündnis für Toleranz und Zivilcourage”, als erkenning voor diegenen die zich hebben onderscheiden door hun moedige stellingname tegen vreemdelingenhaat en discriminatie.

De prijs voor 2020 werd op 15 december uitgereikt aan Ursula en Hermann-Josef Dörpinghaus, die “zich moedig hebben ingezet voor een verdraagzame en vreedzame stedelijke samenleving. Zij hebben altijd veel belang gehecht aan een engagement voor de mensenrechten, een dynamische cultuur van dialoog en sociale samenhang.”

Tim Kurzbach, burgemeester van Solingen, benadrukte in zijn laudatio: “Zij zetten zich op alle mogelijke manieren in voor de vreedzame cohesie in Solingen, Duitsland, Europa en de wereld. Ubi caritas et amor, Deus ibi est. Waar naastenliefde en liefde wonen, daar is de Heer. Dit is misschien een van de slogans die hen begeleidt en inspireert.”

Ursula en Hermann-Josef wonen sinds 1984 in Solingen. Ursula is net 80 geworden, Hermann-Josef is 79. Na de brand in 1993 hielpen de Dörpinghaus bij de oprichting van het “Café International”. Voor mij was het een verrijking om andere volkeren, godsdiensten en culturen te leren kennen”, zegt Herman Josef, “elk jaar houden we een intercultureel feest waar alle groepen uit verschillende landen zich kunnen presenteren”. Als reactie op de erbarmelijke omstandigheden waarin sommige gezinnen in de stad leven, heeft Josef samen met andere vrienden de vereniging “Tischlein dek dich” (“Tafeltje bereid je voor!”) opgericht, die het voor vele arme kinderen mogelijk heeft gemaakt om te lunchen op de lagere school die zij voltijds bezoeken.

Als vrouw voelt Ursula ook de urgentie van engagement voor de samenleving en voor de toekomstige generaties: “We ervaren allemaal steeds meer gebrek aan respect, agressie en het gebruik van ruwe taal in de samenleving. Daarom hebben wij het initiatief “Solingse vrouwen voor respect en democratie” gelanceerd. Het is belangrijk niet te zwijgen en zoveel mogelijk mensen aan te moedigen zich te verzetten tegen extremisme en zich als burgers in te zetten voor de verdediging van de democratie, die zeer kwetsbaar is geworden.”

De Dörpinghaus staan ook vooraan in het streven naar vrede. Geschokt door de beelden uit Syrië organiseerden zij in december 2016 een grote straatdemonstratie, die eindigde met een stille gebedswake. Vóór de pandemie kwamen zij elke eerste donderdag van de maand bijeen op de Neumarkt, een plein in de stad. “Soms stoppen migranten of vluchtelingen, bedanken ons en zeggen: “Dank u, want u vergeet ons volk niet.”

Ondanks de pandemie gaat hun inzet voor de vrede door op het web en heeft zich uitgebreid naar andere landen en situaties: de benarde toestand van de vluchtelingen op de Balkan, de oorlog in Jemen, enz… Ze nemen deel aan de “Dialogen in het Duits” voor migranten en vluchtelingen in de bibliotheek van Solingen; ze zijn betrokken bij de verspreiding van eerlijke handel en bij de christen-moslim discussiegroep. In 2015 verwelkomden ze een twaalftal niet-begeleide minderjarigen in het ‘Zentrum Frieden’, het centrum van de Focolarebeweging in Solingen, hun tweede thuis: daar vergemakkelijkte Ursula de integratie van deze jongeren door hen de Duitse taal en Duits koken te leren.

Tijdens de prijsuitreiking legden zij uit dat de oorsprong van hun acties ligt in het gedachtegoed en de spiritualiteit van Chiara Lubich. Aan het eind nodigden ze hun medeburgers uit om hetzelfde te doen voor democratie, respect en samenhang in de stad.