[…] Als we vandaag terugkijken, kunnen we begrijpen wat die zevende december 1943, geboortejaar van onze beweging, ons enkele tientallen jaren geleden te zeggen had. Die datum zegt dat er in die dagen een gave van de heilige Geest, een nieuw licht, op aarde kwam. […]

En aangezien God concreet is in zijn handelen, zorgde Hij meteen voor de eerste steen van het bouwwerk. […] Hij besloot mij, een gewoon meisje, te roepen. Vandaar mijn toewijding aan Hem, mijn ‘ja’ aan God, dat al snel gevolgd werd door het ‘ja’ van vele andere jonge vrouwen en mannen.

Die dag spreekt dus over lichten over mensen die zich aan God toewijden als werktuig in zijn handen voor zijn bedoelingen. Licht en toewijding aan God, twee uiterst nuttige woorden in die tijd van algemene ontreddering, van wederzijdse haat en oorlog. In die tijd van duisternis, waarin God met zijn Liefde, vrede en leiding afwezig leek te zijn in de wereld en waarin het was alsof niemand zich voor Hem interesseerde. Licht en toewijding aan God, twee woorden die de hemel ons ook vandaag lijkt te herhalen in een tijd waarin op onze planeet vele oorlogen als maar voorduren, en wat het meest angstwekkende is van alles, waarin het terrorisme is verschenen. Licht betekent Woord van God, evangelie dat nog zo weinig bekend is en vooral veel te weinig wordt beleeft. […]

Laten we opnieuw de wereld intrekken, die op de eerste plaats verwacht dat we levend evangelie zijn, om haar te kunnen laten overstromen met zijn Licht.

In Carissimi IV, Chiara Lubich tot de leden van de Focolarebeweging, Nieuwe Stad, Nieuwkuijk 2006, p.133-135.