“Met een gevoel van grote vreugde en dankbaarheid wil ik jullie op deze speciale dag bereiken!

De 16e juli is altijd een FEEST voor ons allen in het Werk van Maria!

Hoe meer deze dag naderbij kwam, hoe meer ik in mij de echo hoorde van de woorden van Chiara zelf over 16 juli 1949, over het Pact van Eenheid met Foco. Dat was het begin van de ervaring van licht waarmee de realiteit van het Paradijs werd geopend en ook van het visioen van Gods plan met het Werk dat aan het ontstaan was.

Deze keer trokken in het bijzonder twee aspecten mijn aandacht.

Ten eerste dit: op het moment dat Foco zich nauw met God wil verbinden en Chiara vraagt een gelofte van gehoorzaamheid af te leggen, zoals de Catharinaten deden met de heilige Catharina van Siena, zegt Chiara: “Op dat moment begreep ik noch de reden van deze gehoorzaamheid, noch deze eenheid met z’n tweeën, (…) omdat ik me geroepen voelde te leven voor de eenheid met alle mensen, “opdat allen één zijn” (Joh 17, 21)”. 1

Het was deze “universele openheid” die mij zo trof. En het Pact leek mij een krachtige hulp om samen heilig te worden, om ons hart te verruimen en te proberen onze liefde voor elke naaste te verfijnen, en zo een geschenk te zijn voor de hele mensheid, als een kanaal van Gods liefde voor iedereen.

Het tweede aspect: Chiara laat de genade die zij in Foco bespeurt niet verloren gaan, maar verandert zijn vraag in een voorstel, om Jezus in de eucharistie te vragen dat Hij degene mag zijn die de eenheid bezegelt. Zij bidt: “Maak het mogelijk, Jezus, dat tussen ons een band ontstaat volgens jouw bedoeling”, en zij stelt zich beschikbaar om Hem te ontvangen als “in een lege kelk”.2

En ze vraagt Foco om hetzelfde te doen! Foco gelooft erin en doet het!

Deze wedstrijd van liefde die met het Pact tot stand komt, waarin iedereen vrij is zich uit te drukken en tegelijk in staat naar elkaar te luisteren en ruimte te maken voor de ander, kwam mij voor als het model van hoe wij met elkaar moeten omgaan, als een nieuwe stimulans. Foco aanvaardt onmiddellijk Chiara’s voorstel zonder veel te redeneren en plaatst zich in een diepe luisterhouding, zodat God kan werken.

Met jullie allen verbind ik mij ertoe zo te leven, meer dan ooit gelovend dat Hij het is die ons inspireert, dat Hij het is die eenheid creëert en ons kan helpen om zijn plan met het Werk te verwezenlijken.

Met deze nieuwe gerichtheid op heiliging en met het vurige verlangen om de kwaliteit van onze liefde voor elkaar te verbeteren, hernieuwen we vandaag ons pact op een oprechte en plechtige manier.

Ik groet jullie met heel mijn hart en wens jullie allen ter wereld een mooi feest!”

Margaret Karram

1 Uit. Il Patto del ’49 nell’esperienza di Chiara Lubich, Città Nuova, Roma, 2012, pp.17-18.

2 Idem.