Context, kenmerken en reacties van deelnemers uit België

Voor de eerste keer in 70 jaar organiseerde de Focolarebeweging de Mariapolis (stadje van Maria), hun jaarlijkse bijeenkomst, voor deelnemers uit heel Europa.  De ontmoeting had als motto “Hoog mikken” en bracht vier maal 600 mensen tezamen, van 14 juli tot 11 augustus 2019, te Fiera di Primiero, in de Italiaanse Dolomieten.  Op die plek begon 70 jaar geleden die ervaring geÏnspireerd door het charisma van de eenheid.

De Europese Mariapolis vond plaats in de context van een steeds meer gefragmenteerd continent.  Peter Forst, een van de organisators, zegt hierover: “Het is onze droom om een evenement op touw te zetten dat de schoonheid van het Europese continent in het daglicht plaatst, in al zijn verscheidenheid, zodat de rijkdom van iedere cultuur zichtbaar wordt in dat mooie wandtapijt dat Europa heet. Wij geloven dat, wanneer wij de kennis delen en verdiepen van onze getuigenissen, onze culturen en onze geschiedenis, wij de grondvesten kunnen leggen van een meer verenigd Europa.”

Een ploeg van mensen uit verscheidene Europese landen zette het programma van vier weken op touw. Dat omvatte een reeks thematische bijdragen, momenten van culturele uitwisseling, workshops en ronde tafels, en daarnaast wandelingen, uitstappen en andere culturele activiteiten.

Reacties van verschillende deelnemers uit België:

Tomaso en Tiziana, jong echtpaar: “De Europese Mariapolis is een diepgaande ervaring van gemeenschap geworden boven de hindernissen van taal uit. Zij heeft ons de kans gegeven om elkaar te herkennen als broeders en zusters en als erfgenamen van een unieke Europese cultuur.

Ik geef een voorbeeld. Toen we daar aankwamen drong het tot ons door dat het merendeel van het programma niet plaats vond in Tonadico zoals we dachten maar hoog boven in San Martino di Castrozza.  Hoe moesten we daar geraken? We hadden immers geen auto en logeerden in een camping in Tonadico, op zo’n 20 km van het Hotel Majestic van San Marino di Castrozza, zo’n vijftien haarspeldbochten hoger gelegen dan waar we waren. Gelukkig kwam God ons tegemoet met zijn voorzienigheid. Onze ouders logeerden in het Majestic en we konden hun auto lenen. Zo hebben we anderen kunnen meevoeren die dezelfde nood hadden als wij. We lieten de liefde stromen en genoten van nieuwe vriendschappen.”

Bea : “Ik ben altijd gevoelig geweest voor het multiculturele, voor het mondiale. De opvoering van het leven van Chiara in de kerk vond ik artistiek heel mooi maar het werd ook bijzonder goed gebracht en het raakte me heel diep. Het moment met de Patriarch was een heel sterk moment. Ik moest terugdenken aan het contact van de Patriarch Athenagoras met Chiara.

Wandelen in de Dolomieten is fantastisch. Wat een prachtig decor: het brengt je onmiddellijk in het goddelijke.”

Pascale: “Ik hou van de bergen en ik was vooral naar Italië vertrokken met het idee om, ten eerste, de Dolomieten te ontdekken en, ten tweede, om een ander land te tonen aan mijn dochter. Tenslotte heb ik een heel sterke collectieve dimensie ervaren, in het bijzonder in onze co-housing te Mezzano, over de generaties en de landen van oorsprong heen. Er waren mensen uit Italië, Luxemburg, Slovenië, Zwitserland, Albanië, Groot-Brittannië en Polen. Er was ook een sterke persoonlijke dimensie in onze verkenning van Tonadico, Fiera di Primeira en Trente. Toen ik in Brussel thuis kwam, ervoer ik opnieuw hoe Brussel in enkele jaren een uiterst internationale stad geworden is, waar ik mij soms als een vreemdeling voel. Ik  heb toen tegen mezelf gezegd, ‘Ik moet me niet laten vangen in een neerwaartse spiraal van verdeeldheid en tegenstellingen. Ik moet tegen de verleiding ingaan om hen te volgen die de ene groep tegen de andere wil stellen met simplistische en radicale argumenten’. Ja, uit alle landen die ik op de Mariapolis ontmoet heb, heb ik mensen gezien die een bron van hoop zijn en een meer verenigde wereld willen opbouwen. Mensen ook die niet alles willen relativeren, maar die zingeving proberen te vinden door het evangelie als leidraad voor hun leven te kiezen.”

Maria: “De Mariapolis is een gelegenheid geweest om te ervaren dat de verschillen tussen West en Oost Europa een kans zijn om mekaar wederzijds te verrijken. De sleutel hiertoe was om van de natie van de andere te houden zoals van zijn eigen natie, en mekaars uitdagingen te delen. De moeilijkheden van de andere maken nu deel uit van mezelf. Er waren enkele Britten aanwezig die gebukt gingen onder de politieke situatie. Naarmate de week voorbij ging, werden ze vrijer, dankzij het warme onthaal en de ervaring dat de eenheid tussen de verschillende naties geen utopie is. Ze zijn vertrokken met nieuwe hoop en een nieuwe kijk op de situatie. De ervaring van een verenigd Europa, op kleine schaal, heeft hen gesterkt.”

Tot besluit van de Mariapolis op 10 augustus heeft Maria Voce, de voorzitster van de Focolarebeweging, de waarde, ook voor vandaag, opnieuw onderstreept van het wereldpact voor de broederlijkheid dat zestig jaar geleden op dezelfde plekken werd gesloten.

 “Als op een dag de mensen leren, niet als individu maar als volkeren, als op een dag de volkeren bereid zijn om henzelf op de tweede plaats te stellen, en het idee dat ze hebben van hun geboorteland, hun koninkrijk opdragen aan de Heer als reukwerk …. Als ze dat zouden doen omwille van de  wederzijdse liefde die God  vraagt van staten, zoals hij het vraagt van broeders onder elkaar – dan zal een nieuwe tijd aanbreken, want op die dag zal Jezus werkelijk leven en aanwezig zijn tussen de volkeren, helemaal zoals Hij leeft en aanwezig is bij twee personen die elkaar liefhebben in Jezus.”  Chiara Lubich