Deze woorden van dank die we ontvangen hebben na haar overlijden zeggen misschien het best wie deze vlaamse focolarina geweest is.

« Bedankt Gerta voor je leven, helemaal aan God gegeven, voor je speciale liefde voor de kinderen, voor de allerkleinsten. Jij was in staat om de innerlijke schoonheid van hun ziel te ontdekken en het in het licht te stellen… »

 « Ik zou je willen bedanken voor wie je was, voor alles wat je gegeven hebt. Voor je enthousiasme, je creativiteit, je eenvoud in het beminnen, je talent om je een te maken met de kleinsten »

« Jij hebt met alle kinderen de vreugde van de vriendschap met Jezus gedeeld. Ze spreken er over met enthousiasme en « samen » naderen ze de wereld van de Hemel, van God ».

Met haar radicaliteit – iets dat haar zo typeerde – heeft Gerta haar talenten ten dienste van God gesteld: het tekenen- een pedagogisch know how en een buitengewone creativiteit,.  « Ik ben het niet die God gekozen heeft, maar Hij heeft mij gekozen en me met een grote liefde voor Hem vervuld » zei ze een korte tijd nadat ze in 1963 de spiritualiteit van eenheid leerde kennen.

En ze is dan ook vertrokken naar Italië voor een periode van vorming. Toen Chiara, de stichteres van de Focolarebeweging de spiritualiteit aan de kinderen wou doorgeven, heeft ze die aan Gerta toevertrouwd zodat zij die met haar pedagogie zou vertalen in woorden en vormen eigen aan de kinderen. Gerta is gedurende een dertigtal jaar haar rechterhand geweest voor de generatie van kinderen tussen 4 en 8 jaar. Ze heeft een tijdschrift voor hen in het leven geroepen en ook verschillende publicaties voor kinderen. Ze heeft zelfs verschillende wereld congressen georganiseerd.

De laatste jaren heeft ze in België doorgebracht, in de Mariapolis Vita waar ze begonnen is met een knutselatelier « Riziki » : een ontmoetingspunt voor talrijke kinderen, maar ook voor volwassenen die zomaar langs kwamen. Veel onder hen hebben iets van Gods liefde voor hen kunnen ervaren.

En dan, de ziekte, de laatste beproeving. Chiara had haar in de tijd een woord van leven gegeven: «  Draag mij als een zegel op uw hart »(Hooglied 8,6). Dat was uiteindelijk de rode draad geweest door heel haar leven heen. « Wat van belang is  is het WIJ. En dan vat alles samen, ook onze mislukkingen en onze kleinheid » herhaalde ze voortdurend, het klonk als haar testament. Haar ziekte werd één periode van diepe onthechting die uiteindelijk uitgemond is in een even diepe innerlijke vrede.

Haar begrafenis werd online gevolgd vanuit 300 punten in België en over de hele wereld. Dank je Gerta !