Binnenkort is het Pasen, het grootste feest van het jaar. We staan voor de Goede Week, die rijk is aan de meest kostbare mysteries uit het leven van Jezus. Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaszaterdag en Paaszondag herinneren ons aan de centrale aspecten van onze spiritualiteit: […] Wij vieren deze momenten samen met de Kerk in de liturgie.

Maar omdat onze weg een ‘weg van leven’ is, maken we ons klaar om ze ook met ons leven te vieren. Hoe kunnen we al die diepe mysteries beleven, al is het maar een beetje? Eén ervan is genoeg om ons te laten mediteren en tot beschouwing te brengen. Eén ervan is genoeg om heilig te worden. We weten het. Daarnaast hebben we in het erfgoed van onze spiritualiteit verschillende teksten over deze aspecten. We hebben als hulp bij de meditatie enkele boekjes geschreven die zich voegen bij de uitgebreide literatuur over allerlei thema’s. ‘Liefde als ideaal’ spreekt over het nieuwe gebod, ‘Wie u hoort, hoort mij’ laat ons zien wat het priesterschap is voor Jezus en voor de Kerk. Verder zijn er ‘Jezus in de Eucharistie’ en ‘Zijn schreeuw om eenheid’ en verschillende teksten over Maria als Moeder van Smarten, over de Verrezene, enz.

Maar wat willen we nu als uitgangspunt nemen bij het naderen van de Goede Week en gedurende deze gezegende dagen? Ik denk dat we, wanneer we Pasen vieren, wanneer we met andere woorden de Verrezene in onszelf laten leven, de beste manier hebben om al deze aspecten te beleven. Om de Verrezene in onszelf te laten stralen, moeten we de verlaten Jezus beleven en altijd zoals we zeggen ‘door de wonde heengaan’ en de liefde laten regeren in ons. De liefde brengt ons ertoe het nieuwe gebod te beleven en tot de eucharistie te naderen.[…] Het is de liefde die ons ook tot de eenheid met God en met onze broeders brengt. Door de liefde kunnen we in zekere zin een andere Maria zijn.

[…] Allemaal samen kunnen we op die manier dat paasvolk zijn dat iemand in onze beweging zei te herkennen.

Chiara Lubich

“Een volk van Pasen zijn”, Sierre, 24 maart 1994