Op 3 oktober, tijdens het Focolare-journaal – de tweemaandelijkse videoconferentie die de Focolaregemeenschappen in de wereld met elkaar verbindt – deed Maria Voce, de voorzitster, een beroep op iedereen om zich in te zetten voor de opbouw van een meer broederlijke samenleving. Als echo op Paus Franciscus’ encycliek “Fratelli tutti” die hij afgelopen zondag in Assisi ondertekende.

Vraag: De paus heeft vandaag in Assisi de encycliek ondertekend met de mooie titel: “Fratelli tutti. “Hij schreef in een tweet: “De inspanning om een rechtvaardigere samenleving op te bouwen impliceert een vermogen tot (levende) broederschap en een geest van menselijke gemeenschap. “Was u verrast door de keuze van de paus voor dit thema?

Maria Voce: Helemaal niet! Omdat het de grootste behoefte van de mensheid is vandaag. De Paus wist dit uit de drukken en met deze encycliek wilde hij ons samenbrengen om het antwoord te zoeken op deze behoefte van de mensheid.

En tegenover dit alles vragen we ons af: “Wat kunnen we doen? »

Op dit punt wil ik me echt richten tot allen die zich door God geroepen voelen om iets te doen, om te reageren en dat te doen door zichzelf volledig, zonder angst te geven. Allen die in de Spiritualiteit van de Eenheid, in het charisma van Chiara, een hulp hebben gevonden, die hebben gezien dat het mogelijk is, die de concrete, ware, diepe ervaring van de eenheid op deze aarde hebben kunne hebben, zou ik willen zeggen: “Laten we het samen doen! »

Ja, we hebben een cadeau gekregen dat ons in staat stelde om het te ervaren. Maar deze oproep tot broederschap, die voor ons de oproep is “dat zij allen één mogen zijn” (Joh 17,21), tot eenheid, deze oproep zou ons op aarde willen laten leven als in de hemel, zoals – laat ik u zeggen – in de Drie-eenheid, waar eenheid en onderscheid naast elkaar bestaan, waar ieder de ander respecteert, waar ieder plaats maakt voor de ander, probeert de ander te waarderen, probeert op een bepaalde manier volledig leeg te worden, zodat de ander zich volledig kan uitdrukken. En daarin doet hij zichzelf niet teniet, integendeel, hij manifesteert zijn ware, diepste identiteit.

Er is maar één voorbeeld van zo’n grote eenheid: Jezus, die wist hoe hij zijn “God zijn” volledig kon “verliezen” om mens te worden en aan het kruis – op het moment van verlating – al het leed, de angst, het lijden, het extremisme en de vervolging te delen, de verscheuringen die de mensen van alle tijden, van alle omstandigheden leven en geleefd hebben, en hij heeft ze zich eigen gemaakt, met een liefde die zo groot is dat hij erin geslaagd is om de eenheid die gebroken was tussen God en de mens, tussen alle mensen en ook met de hele Schepping, weer op te bouwen.

Als we erin slagen om zo’n grote liefde te hebben, kunnen we voor de wereld getuigen dat deze eenheid bestaat, dat deze eenheid mogelijk is, dat deze eenheid al begonnen is.

[…] Mogen wij, een kleine groep geïnspireerd door het charisma dat we van Chiara Lubich hebben ontvangen, allemaal samen zijn, een klein maar effectief deeltje van dat zuurdesem dat de mensheid binnendringt, dat het kan omvormen in een nieuwe wereld.

Ik wil deze verbintenis met u allen aangaan. Ik ben klaar, ik wil alles doen wat ik kan, en ik nodig jullie allemaal uit om hetzelfde te doen, iedereen die dat wil!