Zaterdag 6 februari ontving paus Franciscus in besloten audiëntie de 362 deelnemers aan de Algemene Assemblee van de Focolarebeweging, van wie een vertegenwoordiging aanwezig was in de Paulus VI-zaal in het Vaticaan en de meerderheid via internet verbonden was. 

Hij verwelkomde hen en bracht een groet aan alle leden van de Focolarebeweging. Hij moedigde hen aan trouw te blijven aan de oorspronkelijke bron van hun charisma en in dialoog te blijven met de nieuwe sociale en culturele situaties. Hij nodigde hen uit op te passen voor autoreferentialiteit, elke crisis te zien als een kans om te groeien, getuigen te zijn van broederlijke liefde die alle barrières overwint en de synodaliteit meer en meer te bevorderen. Hij besloot met een uitnodiging om, in navolging van de stichteres Chiara Lubich, te blijven luisteren naar de schreeuw van verlatenheid van Christus aan het kruis, het hart van het christendom en van het charisma van Focolare.

Actualisering en openheid

Na het overlijden van de stichteres, legde de Paus in zijn toespraak uit, is de Beweging geroepen om het natuurlijke verlies en de afname in aantallen te overstijgen. “Elk charisma is creatief, het is geen museaal standbeeld. […] Het gaat erom trouw te blijven aan de oorspronkelijke bron, ernaar te streven haar te herdenken en haar tot uitdrukking te brengen in dialoog met de nieuwe sociale en culturele situaties. Het heeft vaste wortels, maar de boom groeit in dialoog met de werkelijkheid. Deze actualisering is des te vruchtbaarder naarmate creativiteit, wijsheid, gevoeligheid voor allen en trouw aan de Kerk met elkaar in overeenstemming worden gebracht. Uw spiritualiteit, die gekenmerkt wordt door dialoog en openheid voor verschillende culturele, sociale en religieuze contexten, kan dit proces zeker bevorderen. Openheid voor anderen, wie dat ook mogen zijn, moet altijd gecultiveerd worden: het Evangelie is bedoeld voor iedereen, maar niet als bekeringsdrang, nee, het is bedoeld voor iedereen, het is zuurdesem van nieuwe menselijkheid op elke plaats en in elke tijd”.

Autoreferentialiteit en vrijmoedigheid

De paus waarschuwt voor autoreferentialiteit “die nooit voortkomt uit de goede geest, dat is wat wij hopen voor de hele Kerk: pas op voor het zich terugtrekken in zichzelf, wat altijd leidt tot het verdedigen van de instelling ten nadele van individuen, en wat ook kan leiden tot het rechtvaardigen of toedekken van vormen van misbruik. […] Het is beter in plaats daarvan moedig te zijn en de problemen met vrijmoedigheid en waarheid tegemoet te treden, steeds de aanwijzingen van de Kerk volgend. […] Eigenliefde is geen goede dienst aan het charisma. Nee. Het gaat er veeleer om elke dag met verwondering te begroeten – vergeet niet de verwondering die altijd wijst op de aanwezigheid van God -, het gratis geschenk dat jullie hebben gekregen in de ontmoeting met jullie levensideaal en met Gods hulp te proberen daaraan te beantwoorden met geloof, nederigheid en moed, zoals de Maagd Maria na de Aankondiging”.

Crises: een tijd van de Geest

Vervolgens ging hij over tot het tweede thema, waarbij hij het belang onderstreepte van crises, die altijd kansen zijn om te groeien. Een crisis “is een tijd van de Geest, die aanleiding geeft tot de noodzaak om iets bij de tijd te brengen, zonder ontmoedigd te raken door de menselijke complexiteit en haar tegenstrijdigheden.[…] Het is de taak van degenen die een bestuursfunctie bekleden, op alle niveaus, ernaar te streven de crises in de gemeenschap en de organisatie op de beste en meest constructieve manier het hoofd te bieden; anderzijds moeten de geestelijke crises van de mensen die de intimiteit van het individu en de sfeer van het geweten betreffen, met voorzichtigheid worden behandeld door hen die geen regeringsfuncties bekleden, op elk niveau, binnen de Beweging. […] De vermenging van het domein van het leidinggeven en het domein van het geweten geeft aanleiding tot machtsmisbruik en andere mistoestanden waarvan wij getuige zijn geweest, toen de ketel van deze lelijke problemen zich opende”.

Wees niet bang!

Voor de verwezenlijking van de eenheid, waartoe de Focolare zich in het bijzonder geroepen voelt, geeft de paus een tweeledig perspectief aan: “Wat het optreden naar buiten betreft, moedig ik u aan getuigen te zijn van nabijheid met broederlijke liefde die elke barrière overwint en elke menselijke conditie bereikt. Overwin de barrières, wees niet bang! Het is de weg van broederlijke nabijheid, die de aanwezigheid van de verrezen Heer overdraagt aan de mannen en vrouwen van onze tijd, te beginnen bij de armen, de minsten, de afgedankten; samenwerkend met mensen van goede wil voor de bevordering van gerechtigheid en vrede. […] Wat het engagement binnen de Beweging betreft, spoort hij aan om meer en meer de synodaliteit te bevorderen “opdat alle leden, als bewaarders van hetzelfde charisma, medeverantwoordelijk zijn en deelnemen aan het leven van het Werk van Maria en aan de specifieke doelstellingen ervan. Wie de verantwoordelijkheid heeft om te besturen, moet een transparant overleg aanmoedigen en in de praktijk brengen, niet alleen binnen de bestuursorganen, maar op alle niveaus, op grond van die logica van gemeenschap volgens welke allen hun gaven, hun meningen in waarheid en in vrijheid ten dienste van de anderen kunnen stellen”.

Christus’ verlatenheid, hoogste maat van liefde

En hij besloot met eraan te herinneren, in navolging van de stichteres Chiara Lubich, altijd te blijven luisteren naar de schreeuw van verlatenheid van Christus aan het kruis “die de hoogste mate van liefde openbaart. De genade die eruit voortkomt is in staat om in ons, zwakken en zondaars, edelmoedige en soms heldhaftige antwoorden op te wekken; zij is in staat om lijden en zelfs tragedies om te vormen tot een bron van licht en hoop voor de mensheid. In dit overgaan van dood naar leven ligt de kern van het christendom en ook van uw charisma.”

Maria Voce, scheidend Presidente van de Focolarebeweging, opende de ontmoeting met paus Franciscus en stelde de nieuwe Presidente, Margaret Karram, voor: “Wij zijn de Heilige Geest dankbaar dat Hij haar heeft uitgekozen”, zei zij, “met de vreugde dat wij haar nu kunnen toevertrouwen aan uw gebed en aan uw liefde, Heilige Vader, die zeker even diep en groot zal zijn als die voor mij in al deze jaren is geweest”.

De ontroerde, pas verkozen Presidente vertrouwde de paus toe dat het woord president haar niet beviel: “Ik ben een dochter van de Kerk en ik wil in dienst staan van haar en van allen”. Zij sprak haar dankbaarheid uit voor de woorden en gebaren van de paus, die ons “voortdurend stimuleren om ons met het hele Volk van God op een uitgaande manier te buigen over de pijnen van de mensheid en ons ervoor in te zetten dat allen in het gemeenschappelijke huis naar elkaar omzien en elkaar als broeders en zusters behandelen”. Zij dankte het Dicasterie voor de Leken, het Gezin en het Leven voor het feit dat deze Algemene Vergadering online kon worden gehouden.

Photos Copyright: © CSC Audiovisivi