Woord van Leven – Mei 2021

 
"God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem" (1 Joh 4, 16).

                    

“God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem” (1 Joh 4, 16).

“God is liefde”: dit is de helderste definitie van God in de Schrift. Ze komt slechts twee keer voor, juist in deze tekst. Het is een brief of misschien een oproep, die in het Evangelie van Johannes weerklinkt. De auteur is in feite een leerling die getuigt van de spirituele traditie van de apostel Johannes. Hij schrijft aan een christelijke gemeenschap in de eerste eeuw die helaas toen al te maken had met een van de pijnlijkste beproevingen, namelijk onenigheid, verdeeldheid, zowel wat betreft het geloof als het getuigenis.

God is liefde: Hij leeft als Drie-eenheid in zichzelf de volle gemeenschap en brengt deze liefde over op zijn schepselen. Aan degenen die deze liefde aannemen geeft Hij de kracht om zijn kinderen[1] te worden, met zijn eigen DNA, in staat om lief te hebben. En zijn liefde is een belangeloze liefde, die bevrijdt van alle angst en verlegenheid.[2]

Opdat de belofte van wederzijdse gemeenschap, wij in God en God in ons, zich kan vervullen, moeten wij wel in dezelfde actieve, dynamische en creatieve liefde “blijven”. Daarom worden de leerlingen van Jezus opgeroepen om elkaar lief te hebben, hun leven te geven en hun goederen te delen met iedereen in nood. Met deze liefde blijft de gemeenschap verenigd, profetisch, trouw.

“God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem.”

Dit is ook vandaag een sterk en duidelijk woord voor ons. We worden soms overweldigd door onvoorspelbare en moeilijk te beheersen gebeurtenissen, zoals de pandemie of andere persoonlijke of collectieve tragedies. We voelen ons verloren en bang, en er is de grote verleiding om onszelf in te kapselen en muren te bouwen, om onszelf te beschermen tegen degenen die onze veiligheid lijken te bedreigen, in plaats van bruggen te bouwen om elkaar te ontmoeten.

Hoe is het mogelijk om in deze omstandigheden in Gods liefde te blijven geloven? En is het mogelijk om te blijven liefhebben?

Josiane, een Libanese, was niet in haar land toen ze hoorde over de vreselijke explosie in de haven van Beiroet in augustus 2020. Aan anderen die net als zij het Woord van Leven beleven, vertrouwt ze toe: “In mijn hart heb ik pijn, woede, angst gevoeld, verdriet, verbijstering. Deze vraag drong zich op: is alles wat Libanon tot nu toe heeft meegemaakt nog niet genoeg? Ik dacht aan die buurt die met de grond gelijk werd gemaakt en waar ik werd geboren en heb gewoond; waar familieleden en vrienden nu dood zijn, gewond of dakloos; waar gebouwen, scholen, ziekenhuizen die ik heel goed ken, nu zijn verwoest. Ik heb geprobeerd mijn moeder en broers te helpen, en om de vele berichten van anderen die spraken van nabijheid, genegenheid en gebed, te beantwoorden. Ik beluisterde iedereen in deze diepe wonde die zich had geopend. Ik wilde geloven en IK GELOOF dat deze ontmoetingen met degenen die lijden een oproep zijn om te reageren met de liefde die God in ons hart heeft gelegd. Voorbij de tranen ontdekte ik een licht in de vele vaak nog jonge Libanezen die zich hebben heropgericht, die rondkeken en verlichting brachten aan mensen in nood. In mij werd de hoop geboren dat er ook jonge mensen zijn die bereid zijn op een serieuze manier politiek te bedrijven, omdat ze ervan overtuigd zijn dat de echte oplossing de weg van de dialoog is, van harmonie, van het ontdekken van onszelf als broers en zusters. En dat zijn we ook.”

“God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem.”

Chiara Lubich biedt ons een kostbare suggestie om dit Woord van het Evangelie te beleven: “Je kunt het kruis niet scheiden van de glorie, de Gekruisigde niet scheiden van de Verrezene. Het zijn twee aspecten van hetzelfde mysterie van God die liefde is[3].

Als ons offer is gebracht, moeten we proberen er niet meer over na te denken, maar doen wat God van ons wil, daar waar we zijn. We kunnen proberen de anderen lief te hebben, de naasten om ons heen. Als we dit doen, zullen we een ongewoon en onverwacht effect ervaren: onze ziel raakt doordrongen van vrede, liefde, en ook pure vreugde en licht. En rijk door deze ervaring zullen we onze broers en zusters effectiever kunnen helpen om hun geluk te vinden te midden van tranen, en om wat hen verontrust om te vormen in sereniteit. Zo zullen we instrumenten van vreugde worden voor velen, van geluk, van dat geluk waarnaar elk mensenhart verlangt.”[4]

 

Letizia Magri en de Commissie Woord van Leven

 

[1] Vgl.  Joh 1, 12; 1 Joh 3, 1.

[2] Vgl. 1 Joh 4, 18.

 

[3] 1 Joh 4, 10.

[4] Chiara Lubich, Woord van leven van januari 1984.