Op 10 juli 1965 priester gewijd, was hij actief in het bisdom Doornik. In een tijd van diepe crisis kwam de jonge priester in contact met de spiritualiteit van de Focolarebeweging. De ontdekking van de liefde en barmhartigheid van God veranderde hem helemaal. Er begon een nieuw leven, waarin hij op zijn beurt aan velen het sacrament van de verzoening gaf.

Tot zijn grote vreugde gaf Chiara Lubich hem op een bepaald moment een woord van Jezus om in het bijzonder te leven: “Ik heb u uitverkoren opdat u gaat en vrucht draagt en opdat deze vrucht blijft” (Johannes 15, 16).  Grootmoedig en ondernemend, nam hij het verzoek van Chiara aan om naar Ivoorkust te gaan om het charisma van eenheid te brengen en de weg te bereiden voor de komst in 1975 van de eerste focolarini, Franco Pellegrini en Remi Beller. Samen met Charles Landreau, een Franse priester, stichtte hij een parochie en was hij nauw betrokken bij de bouw van het focolarestadje Man en bij de verspreiding van het ideaal van eenheid in deze regio van Afrika (met name via de drukkerij die hij had opgericht). Na 16 jaar keerde hij terug naar België, omvoor zijn gezondheid te zorgen. Na vele jaren dienst als biechtvader kwam hij naar de Mariapolis Vita, waar hij een steunpilaar van het priesterhuis was.

Zijn leven zou een lang verslag verdienen, met vele avonturen die het bewijs zijn van Gods ingrijpen. Jean-Marie was een onvermoeibare dienaar van het Evangelie. We kunnen de vertalingen van de geschriften van Chiara en haar naaste medewerkers die hij heeft gemaakt niet tellen, noch de video’s en dvd’s die hij heeft gemaakt om de spiritualiteit van de eenheid te verspreiden.