“Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus?” (Romeinen 8, 35)

De brief die de apostel Paulus aan de christenen van Rome schrijft is buitengewoon rijk aan inhoud. Heel de kracht van het Evangelie komt erin naar voren. Het gaat om een revolutie van de liefde van God die ons vrijmaakt! Paulus heeft dat zelf ervaren en hij wil dat doorgeven, met woord en voorbeeld. Dit zal hem helemaal naar Rome brengen, waar hij uiteindelijk zijn leven voor de Heer zal geven.

“Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus?”

Voor Paulus is de liefde die God voor ons heeft een onverbrekelijke liefde. God is ons nabij. Hij is geen rechter die ons veroordeelt. Neen, God neemt het voor ons op. De ontmoeting met Jezus, Gods geliefde Zoon, maakt het ons volkomen duidelijk: niets kan ons meer van Hem scheiden. Hoe we ook zijn, wat we ook gedaan hebben, wat ons ook overkomt… geen enkele kleine of grote moeilijkheid, in onszelf of buiten ons, staat de liefde van God in de weg. Integendeel, wie op God vertrouwt zal “glansrijk zegevieren” (vgl. Rom. 8, 37). We hoeven geen superhelden of supermensen te zijn. Tegenover de zelfgenoegzaamheid en de arrogantie van de macht houdt het Evangelie ons een ander type mens voor: iemand die zich overgeeft aan de liefde van God en daardoor zelf een liefhebbende en opbouwende persoon wordt die open staat voor anderen en hun kijk op dingen.

“Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus?”

Om dit Woord van Leven te beleven, kan een suggestie van Chiara Lubich ons helpen: “Natuurlijk geloven we of willen we geloven in de liefde van God. Maar vaak is ons geloof niet zo sterk. In momenten van beproeving, bij ziekte of bekoringen bekruipen ons al gauw twijfels: is het echt waar dat God mij liefheeft?

Ja, blijf daarin geloven! Vertrouw je zonder enige reserve toe aan de liefde van de Vader. Als we duisternis en leegte ervaren, kunnen we die overwinnen door Christus aan het kruis te omarmen en door te gaan met liefhebben en Zijn wil te doen. Dan zul je samen met Jezus de kracht en de vreugde van de opstanding ervaren. Ja, alles verandert voor wie zich aan Gods liefde overgeeft. Wat negatief is wordt positief. De dood wordt bron van leven en in de duisternis zien we een prachtig licht opkomen.”[1]

“Wat zal ons scheiden van de liefde van Christus?”

Iedere oorlog is een verschrikkelijke tragedie. Toch kun je ook in die omstandigheden geloven in de liefde van God. Enkele jaren geleden vertelde een jonge officier uit de Balkan dat hij in zijn bataljon te maken kreeg met soldaten die in gevechten aan de frontlinie trauma’s hadden opgelopen. Ze hadden familieleden en kameraden voor hun ogen zien sterven. Hij zei: “Ik kon niets anders doen dan hen één voor één aandacht schenken. In de zeldzame rustpauzes probeerde ik met hen te praten over wat er in hen omging. We kwamen dan ook over God te spreken, ook al geloofden velen van hen niet. Op een bepaald moment stelde ik voor een priester uit te nodigen en de mis te vieren. Iedereen vond dat een goed idee; sommigen, in hun verlangen naar verzoening, hebben de priester ook verteld over hun ervaringen. Het werd een onvergetelijk moment. Ik kan zeggen dat God daar bij ons was.”

Letizia Magri en de Commissie Woord van Leven

[1] Chiara Lubich, Woord van leven augustus 1987.