“Streef naar vrede, jaag die na”

In deze psalm drukt David zijn vreugde en dankbaarheid uit tegenover een grote menigte. Gevaren en angsten heeft hij beleefd, maar hij heeft met vertrouwen de Heer van Israël aangeroepen en zo de vrede teruggevonden.
God is de hoofdrolspeler in dit lied, met zijn barmhartigheid, met zijn sterke en doorslaggevende aanwezigheid bij de arme en onderdrukte die Hem om hulp vraagt.
Opdat ook anderen dat heil of die redding bereiken, suggereert David enkele houdingen die je in je hart kunt voeden: vermijd het kwade, en doe altijd het goede. En hij beklemtoont de noodzaak om geen medemens te belasteren. Want woorden kunnen leiden tot oorlog.

“Streef naar vrede, jaag die na.”

In de taal van de Bijbel heeft het woord ‘vrede’ vele betekenissen. Het kan gaan om lichamelijk of geestelijk welzijn, of om verstandhouding tussen personen en tussen volkeren. Maar vrede is op de eerste plaats een gave van God, waarin we zijn vaderlijk gelaat kunnen ontdekken. Daarom is het nodig om intens en met heel ons hart God in ons leven te zoeken, als we de ware vrede willen ervaren.
Het is een geëngageerde zoektocht, die vraagt dat wij ons deel doen en naar de stem van ons geweten luisteren, dat ons altijd weer de weg van het goede doet kiezen en niet de weg van het kwade. Vaak volstaat het dat we ons door God laten vinden; Hij is altijd al op zoek naar ieder van ons.
Als christenen hebben we door het doopsel al een innige band met Jezus. Hij is de nabije God, die ons de vrede heeft beloofd. Hij is de vrede. En we hebben de gave ontvangen van de Heilige Geest, de Trooster, die ons helpt om de vruchten van de vrede van God, die we hebben ervaren, te delen met anderen. Hij zal ons de weg wijzen om de mensen rondom ons lief te hebben, conflicten te overwinnen, ongegronde beschuldigingen, oppervlakkige en kwaad bedoelde oordelen te vermijden of te ontzenuwen, en de harten te openen voor elkaar.
Misschien kunnen we niet alle wapens het zwijgen opleggen die vele gebieden van de wereld in bloed drenken, maar we kunnen wel zelf iets doen en proberen wonden te genezen in eigen familiekring, in onze christelijke gemeenschap, op onze werkplek, in het sociale weefsel van onze woonplaats.
Door de inzet van een kleine of grote gemeenschap, die getuigenis wil afleggen van de kracht van de liefde, kunnen nieuwe bruggen worden geslagen tussen sociale groepen, tussen kerken, tussen politieke partijen.

“Streef naar vrede, jaag die na.”

Als we vol overtuiging zoeken naar vrede kunnen we ook de goede houding vinden om de schepping te beschermen, die ook een geschenk is van God voor zijn kinderen en is toevertrouwd aan onze verantwoordelijkheid, ook met het oog op de nieuwe generaties.
Chiara Lubich schreef in 1999 aan Nikkio Niwano, stichter van de Japanse boeddhistische beweging Rissho Kosei Kai: “Als de mens niet in vrede is met God, is ook de aarde niet in vrede. Religieus bewogen mensen voelen het ‘lijden’ van de aarde wanneer de mens haar niet gebruikt overeenkomstig het plan van God, maar alleen uit egoïsme, uit een onbedwingbare honger naar bezit. Dit egoïsme en deze honger besmetten het milieu meer dan iedere andere vervuiling, die er slechts het gevolg van is. Als we ontdekken dat heel de schepping een geschenk is van een Vader die ons liefheeft, zal het gemakkelijker zijn een harmonieuze relatie te vinden met de natuur. En als we ontdekken dat deze gave bestemd is voor alle leden van de mensenfamilie en niet slechts voor enkelen, zullen we meer aandacht en respect hebben voor iets dat de hele mensheid van nu en van de toekomst toebehoort .”

Letizia Magri en de Commissie van het Woord van Leven